مدح و ولادت حضرت علی اکبر علیه‌السلام
خــدا را جـلـوۀ دیـگـر مـبـارك یـم تـوحـیـد را گـوهـر مـبـارك سـپـهـر نـور را اخـتـر مـبارك عـلـی بـر آل پـیـغـمـبـر مبارك كـنـد دل دم بـه دم یـاد مـحـمـّـد كـه شـد تـكـرار مـیـلاد مـحـمّد خــرد را رهـبـری آگــاه دادنـد جـوانـان را چــراغ راه دادنــد سپـهـر مـعـرفـت را مـاه دادنـد ولایـت را ولـــی‌الــلــه دادنـــد ولـی الله ولـی در بــر گـرفـتـه مـحـمـّد یا عـلـی در بر گـرفته سپهر عصمت و تقوی قمر زاد عروس حضرت زهرا پسر زاد به خَلق و خُلق و خو پیغامبر زاد كه خیرالخلق را خیرالبشر زاد شـگـفـتـا بـاز احـمــد آفـریـدنـد مــحــمـّد را مــحـمـّد آفـریـدنـد سراپا نخلۀ طور است این طفل همه نورٌ علی نور است این طفل تمام شور عاشوراست این طفل بگو قرآن منشور است این طفل كلام یوسف زهرا گواهی است كه او ممسوس در ذات الهی است تمـاشـایـش ز زهرا می‌برد دل تـجـلّایـش ز بـابـا مـی‌بــرد دل نه او تـنهـا ز لـیـلا می‌بـرد دل ز اهل الـبیت یكجـا می‌بـرد دل حسین بن علی را نور عین است علی آری علی بن الحسین است دعـای نـور در مـرآت رویـش نـوای وحی در خـون گـلـویش حـدیث عـشـقِ بابا گـفـتـگـویش نگـاه حـضرت عـبّاس سـویـش امامت از جـمالش در تجلاّست نگاهش گه به زینب گه به لیلاست دو چشمش چشم حقّ بین پیمبر دو ابـرو ذوالـفـقـار شیـر داور دو بازو بازوی عبّاس و حیدر دو لعل لب نه، دو یاقوت احمر از او بیت ولایت گـشته گـلشن حسین بن عـلی چشم تو روشن ســیــادت بــنـــدۀ او بــنـــدۀ او شـــهـــادت زنــدۀ او زنــدۀ او شرف، ایـمـان، ادب، پایـندۀ او پـــیــام كــربــلا در خــنــدۀ او چه كویم هر چه گویم بهتر است این تعـالی الله عـلی اكـبر است این دلش دریای ایـمان حسین است درون پیكرش جان حسین است جمالش عید قربان حسین است ببوسیدش كه قرآن حسین است به خاكش دل به پایش جان فشانید به چشم و ابرویش قرآن بخوانید ســـلام الله بــر مــاه جــمـالـش صفات الله در خلق و خصالش جلال الله زهـی قـدر و جلالش ولــی الله بــیــنــای كـــمــالــش رخش نادیده شمع محفل ماست زیـارت‌نـامه‌اش لوح دل ماست سلام از مـات ای روح معـانی عــلـی‌اكـبـر رســول اللهِ ثـانـی نــبــوّت را كــتــاب آســمـانـی ولایـت را فـــروغ جــاودانــی علی، زهرا، پیمبر، بر تو نازد پدر تا صبح محشر بر تو نازد تو حقّ را از ازل در خویش دیدی تو در قلب پـدر شـور آفـریدی تو دل از هر چه جز جانان بریدی تو بانگ ارجعی را می‌شـنیدی به پـاس حـقّ مـقـاوم ایـسـتادی به «میثم»نه به عالم درس دادی |